Bijdrage Scha­de­re­geling Kanaal Almelo-De Haandrik

Voorzitter,

Op 1 juli hebben we de schaderegeling voor de huizen langs het Kanaal Almelo - De Haandrik vastgesteld. Op één punt na. Het voorstel van het college voor het afhandelen van schades waarvan niet duidelijk is dat die veroorzaakt zijn door overheidshandelen, hebben we afgewezen. En we hebben het college de opdracht gegeven om met een ruimhartigere regeling te komen.

Voorzitter, goed dat er nu een ruimhartiger voorstel ligt. De Partij voor de Dieren is in grote lijnen tevreden met dit voorstel. Met deze onverplichte vergoeding – zo lezen we in het voorstel – investeren we in perspectief voor het gebied en bieden we de bewoners de helpende hand om hun leven weer op te bouwen. Onze fractie hoopt van harte dat deze verwachtingen uit zullen komen.

Maar, voorzitter, we hebben ook enkele zorgen, met daaraan gekoppeld twee vragen aan het college. Allereerst de zorg over de precedentwerking. Niet de juridische precedentwerking – die kans lijkt gering – maar de feitelijke precedentwerking. De mogelijkheid dat wij – Provinciale Staten – nu ook financieel verantwoordelijk gehouden worden voor verzakkingen van huizen in andere gebieden. Nu al krijgen we brieven van inwoners elders uit de provincie die hun huis zien verzakken door grondzettingen. En die naar de overheid kijken als de verantwoordelijke partij voor de kunstmatig lage grondwaterstand – veelal t.b.v. de landbouw – en daarmee ook als verantwoordelijke partij voor de verdroging. Hoe gaan we hier mee om?

Ik denk dat het goed zou zijn om met elkaar in gesprek te gaan waar precies onze verantwoordelijkheden liggen in deze problematiek. Misschien dat deze discussie een plek kan krijgen in de komende behandeling van de veen-weideproblematiek in het kader van het klimaatakkoord. Graag een reactie hierop van het college.

De tweede zorg die we hebben betreft de uitvoering van de voorliggende schaderegeling en de rol van onze Staten hierbij. In dit dossier komen twee dingen bij elkaar die uitzonderlijk zijn. Ten eerste zijn wij als Statenleden door het college ongebruikelijke intensief betrokken bij het opstellen en formuleren van de kaders voor de voorliggende schaderegeling. Een nauwe betrokkenheid, die er toe heeft geleid dat we ons – veel meer dan gebruikelijk is – hebben bemoeid met de details van de regeling en alles er omheen. Tot aan de communicatie met de bewoners toe.

Aan de andere kant weten de bewoners in dit gebied ons ook uitstekend te vinden, we krijgen vele persoonlijke brieven en een aantal van ons is intussen kind aan huis in het gebied. Dit was tot op zeker hoogte nodig en misschien goed, maar ik zie hierin wel een risico voor het vervolg, als we straks naar de uitvoering gaan. Het is namelijk onvermijdelijk dat we ook in de uitvoering nog tegen problemen aan zullen lopen. Gaan wij ons als Staten vervolgens ook in detail met die uitvoeringsproblemen bemoeien?

Voorzitter, ik denk dat we als Staten zeker geïnformeerd moeten blijven over de voorgang van de uitvoering zodat we die kunnen controleren, maar dat we ook moeten oppassen dat we zelf niet op de stoel van de uitvoerder gaan zitten. De vraag is dan, hoe komen we van waar we nu staan, die ongebruikelijke intensieve betrokkenheid, weer op de gewenste afstand, in onze controlerende rol? Onze vraag aan het college is hoe zij ons, PS, zal informeren over de voortgang, zonder dat daarbij elke uitvoeringsdiscussie op onze tafel belandt.

Voorzitter, tot slot. Er liggen nog een flink aantal amendementen en moties bij dit voorstel. Een aantal daarvan dienen we mede in en daar zullen we voorstemmen. Een aantal voorstellen vinden we te ver gaan en daar zullen we dan ook tegenstemmen. Voor het amendement van de SP over de verruiming van de schaderegeling voor bedrijven wachten we de reactie van het college en discussie af. En dat geldt ook voor de motie ingediend door Mooi Overijssel, de motie van Forum voor Democratie en de motie van D66.

Voorzitter, tot zover mijn bijdrage in eerste termijn. Dank u wel.