Bijdrage Kanaal Almelo – De Haandrik

Voorzitter,

Net als veel collega-Statenleden, ben ik op bezoek geweest bij Stichting ‘Kant nog Wal’ en bij enkele van de bewoners met forse schade aan hun huizen. Dit heeft ook op mij een grote indruk gemaakt.

We zijn dan ook blij met het voorstel voor schadevergoeding dat het college vandaag aan ons voorlegt. En we hopen van harte dat we met dit voorstel een grote bijdrage kunnen leveren om de vele beschadigde huizen langs het kanaal te herstellen en de rust in het gebied terug te brengen.

Voorzitter, naar ons oordeel is het voorliggende voorstel een serieus uitgedacht geheel, waarmee het college duidelijk beoogt dat we ons ruimhartig opstellen, maar waarmee we ook nog net binnen de grenzen blijven van wat we juridisch kunnen verantwoorden, zonder dat we in conflict komen met het gelijkheidsbeginsel. Want hoe graag we ook álle problemen in het gebied zouden willen oplossen, we moeten bewaken dat we als overheid gelijke gevallen op gelijke wijze behandelen.

Dat gezegd hebbende, twee elementen in het voorstel zijn daarin bepalend. Ten eerste het punt van verder generiek onderzoek. Ten tweede, waar leggen we de grens tussen schade die we vergoeden en schade waarvoor we een renteloze lening faciliteren.

Eerst het punt van verder generiek onderzoek. Het voorstel van het college is, dat we uitdrukkelijk niet kiezen voor verder generiek onderzoek. Het beoordelen van de relatie tussen overheidshandelen en de schade, gaan we doen op basis van wat we nu weten. Wij vinden dit een verdedigbare keuze, met twee voordelen. Verder onderzoek kost veel extra tijd en zou de periode van onzekerheid nogmaals verlengen, wij denken dat we dit het gebied niet moeten aandoen. Het tweede voordeel dat we zien is dat in deze situatie enige onzekerheid over de relatie tussen overheidshandelen en de schade eerder een voordeel is dan een nadeel. Immers, die onzekerheid geeft ons méér ruimte om te komen tot het oordeel dat het niet uitgesloten is, dat de schade is veroorzaakt door overheidshandelen. Meer generiek onderzoek helpt de bewoners daarom niet.

Voorzitter, dan de grens tussen schade die we vergoeden en schade waarvoor we een renteloze lening faciliteren. Die grens ligt in het voorstel op het punt waar “met zekerheid of met redelijke mate van waarschijnlijkheid kan worden uitgesloten dat de schade door overheidshandelen is veroorzaakt”. De vraag is of we met deze formulering die grens goed hebben neergelegd.

Gezien enkele voorgestelde amendementen, willen een aantal partijen deze grens verder oprekken. Hoewel dat een aantrekkelijk idee lijkt, is het de vraag of dat verstandig is. Als je die grens verder oprekt, kom je op enig moment namelijk op het punt dat je in conflict komt het gelijkheidsbeginsel. Dan kun je niet meer uitleggen waarom je in dit gebied wél, maar in een ander gebied niet de schade vergoed door, bijvoorbeeld, veenoxidatie. En naar ons oprechte oordeel, is de grens hoe ver je hiermee kunt gaan, met het voorliggende voorstel bereikt. Ik heb er vertrouwen in dat we, met het voorstel zoals het er nu ligt, ons inderdaad ruimhartig zullen opstellen en nog net binnen de grenzen blijven van wat we juridisch kunnen maken.

Op één punt vinden we echter dat het voorstel een verduidelijking nodig heeft. Dat is het punt van de datum van de schademelding. Het voorstel bepaalt dat de regeling geldt voor schades die zijn gemeld vóór 16 juni 2020. Dit neemt echter niet weg dat ook schades die na 16 juni worden gemeld nog voor schadevergoeding in aanmerking kunnen komen. Ze vallen dan alleen niet meer onder deze schaderegeling, maar onder de regels van het burgerlijk recht. We denken dat het goed is om dit expliciet in het besluit op te nemen en dienen daartoe samen met Forum voor Democratie een amendement in. Dit amendement vindt u bij de stukken en, voorzitter, daarmee rond ik af.

Dank u wel.